fredag 5 juni 2009

Den första dikt jag lärde mig utantill på spanska

Jag var 16 år och idag undrar jag om jag verkligen förstod vad den handlar om. Då. Nu gör jag det. 
Te digo adiós y, acaso, te quiero todavía,
no puedo olvidarte, pero te digo adiós.
No sé si me quisiste, no sé si te quería,
o tal vez nos quisimos, demasiado, los dos.
Ese cariño nuestro apasionado y loco,
me lo metí en el alma, para quererte a ti.
No sé si te amé mucho, no sé si te amé poco,
pero sé que nunca volveré a amar así.
Te digo adiós y, acaso, con esta despedida
mis mejores sueños mueren dentro de mí.
Pero te digo adiós, para toda la vida
aunque toda la vida siga pensando en ti.
José Àngel Buesa

2 kommentarer:

Anna sa...

oj, den var stark. som 16-åring hade du nog en helt annan bild av dikten än IDAG. kram

TinTin sa...

Översättning...? Min spanska är inte bra nog!